Մինչ Հայաստանում և Հայաստանի շուրջն ընթանում և ուժեղանում են ամենատարբեր ու հակասական գործընթացներ, իսկ ուժեղ պետություններն ավելացնում են իրենց ռազմավարական «խաղի» տեմպերը, ոմանք Թուրքիայում պատրաստվում են մեր երկրի «յուրացմանը»։

Մտածող ու տարրական բանականություն ունեցող մարդկանց եթե հարցնես, թե որոնք են այսօր Հայաստանի առջև ծառացած ամենագլխավոր խնդիրները, որոնց շուրջ պետք է բավականին լուրջ մտածել ու դրանցով զբաղվել, ապա շատ բնական կլինի, եթե պատասխանեն՝ Արցախի շուրջ բանակցային գործընթացը, տնտեսական հեղափոխության թեման, մեր երկրի արտաքին քաղաքական հարաբերությունները հարևանների, աշխարհաքաղաքական, ուժային կենտրոնների հետ և իհարկե՝ երկրի անվտանգության ռազմաքաղաքական ասպեկտը։

Մենք ապրում ենք պարադոքսալ պայմաններում: Մեկ բոլորը երդվյալ լռում են, մեկ խոսում: Կառավարության կառուցվածքի նախագիծը պատրաստվում են փետրվարի չգիտեմքանիսին ներկայացնել Աժ հաստատման, հունվարի 30-ին վարչապետով ու փոխվարչապետերով, նախարարներով երդվում են:

Ստագնացիա, հոգնածություն, հիստերիկ վախ ընդդիմությունից` գերմանական Die Welt-ին հարցազրույցում գրող Վլադիմիր Սորոկինը համեմատել է Պուտինի դարաշրջանը ուշ ԽՍՀՄ-ի հետ:

Բրիտանական թերթերը գրում են, որ խորհրդարանը չկարողացավ բրեկզիտի որևէ նոր լուծում գտնել ու վարչապետ Թերեզա Մեյին հանձնարարեց Բրյուսելի հետ նոր բանակցությունների գնալ:

ԱՄՆ-ը այս շաբաթը սկսեց Նիկոլաս Մադուրոյի կառավարության վրա ճնշումը մեծացնելով: Բացի Վենեսուելայի պետական նավթային PDVSA ընկերության վրա պատժամիջոցներ սահմանելը, Վաշինգտնոը հայտարարեց, որ քննարկվում են երկիրը ճգնաժամից հանելու բոլոր տարբերակները:

Էմանուել Մակրոնը շտապում է հանգստացնել դեղին ժիլետների շարժման մասնակիցներին Կահիրեից, ուր մեկնել է պաշտոնական այցով, գրում է Le Figaro-ն: Դեղին ժիլետների կողմնակիցները հոռետեսորեն են վերաբերվում «համազգային երկխոսությանը», որին Ֆրանսիայի նախագահի մտահղացմամբ, մինչև մարտի 15-ը կարող են մասնակցել Ֆրանսիայի բոլոր քաղաքացիները, որ իրար հետ քննարկեն իրենց հուզող խնդիրները:

Այո, հնարավոր էր: Սակայն, մինչ «այո»-ի հիմնավորումը հարկ է կատարել մեր անկախության տարիների քաղաքական փոքր վերլուծություն:

Կատարյալ խառնաշփոթ է ԱՄՆ-ի և Թուրքիայի հարաբերություններում։ Երևի կամ Բոլթոնը չի համաձայնել Սիրիայում 22 ամերիկյան բազաները Թուրքիայի վերահսկողությանը հանձնելուն, կամ էլ թուրքերին շատ են զայրացրել ամերիկացիների այն հայտարարությունները, թե Թուրքիան պետք է երաշխավորի, որ չի հարձակվի սիրիացի քրդերի վրա, եթե ԱՄՆ-ը հյուսիսային Սիրիայից հանի իր զորքերը։

Մինչ հաշվետվության ընտելացած հայերը` չբավարարվելով վարչապետի օրեցօր կցկտուր ու ավելի շատ հարց հարուցող, քան պատասխանող լայվերով` տրվել են գուշակությունների` ի՞նչ է կատարվել Դավոսում ու հատկապես` ինչու՞, ընդունում ու մերժում են ռուս փորձագետների խայծերը, Նիկոլ Փաշինյանը վերադարձավ ու քանի օր է` լայվ չկա, ավելին` տրվել է հանդիպումների: